Bireysel Psikoterapi
‘Konuşmak’
Dil; bireyin düşüncelerini ifade etme, öğrenme ve yapılanma sürecinde dönüştürücü bir konuma sahiptir. Yapısı gereği bir ötekine yönelen dil; ötekinden gelene dair; içsel çatışmalar, sorgulamalar, duygusal karmaşalar ve yabancılaşma yaratabilirken aynı zamanda danışmanlık süresince dönüştürücü ve yapılandırıcı bir araç görevi de üstlenmektedir.
Terapi süreci de konuşma yoluyla yapılanmaktadır. Danışanın, onu terapiye getiren nedenseli ve bunun karşısında neler hissettiğini anlatması ile beraber bu ikili çalışma başlamaktadır. Bu süreçte danışman danışana; kendisini, duygu ve düşüncelerini rahatça ifade edebileceği ve yargılanmadığı bir alan sunar.
Danışanı terapiye getiren soru veya belirti, kendisinin farkında olmadığı çatışmalar sonucu ortaya çıkmaktadır. Birey, onu terapiye getiren sorunun altında yatan çatışma ve nedenselleri, terapistin eşlik ettiği kendi sürecinde; kendi ifadesi, sözü ve duruşu ile dil seviyesine taşıyacak ve anlamlandıracaktır. Yani süreç karşılıklıdır. Karşılıklığı yaratan şey ise konuşmadır.
Bireyin kendi sözünü sahiplendiği bu çalışma; tıpkı bir ağacın dallanması, büyüyüp, dönüşüp, köklenmesindeki gibi terapi odasından başlayarak yavaş yavaş yaşamın tüm alanlarına yayılacaktır.
Psikoterapi Yaklaşımı
Klinik çalışmada psikanalitik yaklaşımı benimsemiş bir psikoloğum. Psikanalitik yaklaşım Sigmund Freud öncülüğünde başlayan ve kuramsal kökeni 100 yılı aşkın olan bir alandır. Psikanalitik yaklaşım bireyin geçmişini, bugününü bir bütün olarak ele alan; çatışmaya sebep olan bilinçdışı süreçleri ve bireyin bunun sonucunda yaşadığı duygu, düşünce ve tekrarlı olgular gibi yaşantıları bir bütün halinde çalışmaya olanak sağlamaktadır. Bireyin kendini anlamlandırma ve tanıma sürecinde psikanalitik yaklaşım; danışanın kendini yargılanmadan ve rahatça ifade edebileceği güvenli, yapılandırıcı ve derin bir çalışma alanı sunar. Bu, danışana duygu ve düşüncelerini kendi sözü ile güvenli bir biçimde dile getirebileceği bir deneyim ortamı sağlamaktadır.